مرکز آموزش دانشگاه علوم پزشکی تبریز

آدرس : تبریز / خیابان آزادی / خیابان گلگشت /
ساختمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی
تلفن : [phone]
دورنویس : 33359680
وب سایت : www.tbzmed.ac.ir
  
 مراکز آموزش عالی قدیم در آذربایجان:
- الف - رصدخانه مراغه 
- ب- ربع¬رشیدی -  مراکز دانشگاهی سبک جدید    
- الف- دارالفنون تبریز

 دانشگاه آذربایجان (آذربایجان اونیورسیته¬سی)-

ج- دانشگاه تبریز

- مکانهای مختلف دانشکده پزشکی از بدو تأسیس تاکنون

 - رؤسای دانشگاه از بدو تأسیس دانشکده پزشکی تاکنون

 - اولین اساتید دانشکده پزشکی (آبانماه سال 1326)

- اولین جلسه درسی دانشکده پزشکی (سال 1326)

- دومین دوره جذب اساتید دانشکده پزشکی (سال 1328)

- اساتید خارجی (اطریشی) دانشکه پزشکی

- مأموریت و همکاری دو نفر از اساتید دانشگاه تهران

- نشریه دانشکده پزشکی

- بیمارستانهای وابسته به دانشکده پزشکی در سال 1329

- تأسیس دانشکده مامائی و پزشکیاری در دانشکده پزشکی

- تأسیس رشته داروسازی در دانشکده پزشکی

رصدخانه مراغه

قدیمی¬ترین مرکز آموزش عالی تأسیس شده در آذربایجان رصدخانه مراغه می¬باشد که زمان تأسیس آن به بیش از هشتصد سال قبل برمی¬گردد. این مرکز دانشگاهی قدیم شامل رشته¬های ریاضی، فیزیک و نجوم بود که به همت خواجه¬نصیرالدین طوسی دانشمند نامی ایران بنا نهاده شد. رصدخانه مراغه دارای کتابخانه¬ای با بیش از 400،000 جلد کتاب بود و دانشمندانی از نقاط مختلف جهان در آن گرد آمده بودند. این مرکز دارای انتشارات با ارزشی چون «ذیج ایلخانی»، «تحریر اقلیدس»، «شرح الاشارات»، «اوصاف الاشراق»، «اصطرلاب»، «قوائد فی طب»، «صدرالاکواب» و ........... می¬باشد که زینت بخش کتابخانه¬های معتبر جهان از جمله ایران، پاریس، لندن، امریکا، ارورپای غربی، ترکیه، جمهوری آذربایجان، تاشکند، دوشنبه و بطرزبورگ است.
گلوبی ستاره¬شناسی معروف رصدخانه مراغه در موزه اسپنگر برزیل نگهداری می¬شود و قدیمی¬ترین گلوبی ستاره¬شناسی آن مرکز می¬باشد.
رصدخانه مراغه نه تنها کاملترین رصدخانه¬ایست که تا زمان خود ایجاد شده است بلکه نخستین رصدخانه مجهزِ قبل از کشف دوربین به شمار می¬رود. بطوریکه تا سیصدسال بعد رصدخانه¬ای به مجهزی آن در غرب بوجود نیامد.

ربع¬رشیدی تبریز

پیشینۀ واقعی تأسیس دانشگاه در تبریز به بیش از 700 سال پیش برمی¬گردد یعنی به قرن هشتم هجری یا قرن سیزدهم میلادی (متقارن با قرون وسطی در غرب). مجتمع بزرگ علمی، آموزشی، وقفی و دانشگاهی ربع¬رشیدی توسط خواجه رشیدالدین فضل¬الله همدانی وزیر دانشمند و مدبر غازان خان در تبریز، پایتخت آن زمان امپراطوری بزرگ ایران بنا نهاده شد. خواجه رشیدالدین قوانین و مقررات مجموعه ربع رشیدی را در کتابی نفیس بنام «الوقفیه الرشیدیه بخط الواقف فی بیان شرایط امورالوقف والمصارف» به رشته تحریر درآورده است. خوشبختانه نسخه اصلی و خطی وقفنامه تا کنون حفظ شده و زینت¬بخش کتابخانه مرکزی تبریز می¬باشد. وقفنامه ربع رشیدی یا منشور دانشگاه 700 سال پیش تبریز در سال 1386 جزو اولین آثار مکتوب ایران، در حافظه جهانی یونسکو ثبت گردید. بدلیل پزشک بودن خواجه رشیدالدین فضل¬الله و علاقه وافر غازان خان و سایر ایلخانیان به امر طبابت ، «دارالشفاء» یا بیمارستان و دانشکده پزشکی ربع¬رشیدی تبریز از اهمیت ویژه¬ای برخوردار بود.رئیس «دارالشفاء» یا قدیمی¬ترین دانشکده پزشکی تبریز «محمدبن¬نیلی» بود که به «جالینوس زمان» معروف بود. هر پزشکی علاوه بر مداوای بیماران پنج تا ده دانشجو را تعلیم می¬داد. مدت تحصیل در دانشکده پزشکی پنج سال بود. پس از مدت مذکور چنانچه قادر به معالجه بیمارن می¬شدند «اجازت» یا به تعبیر امروزی «دانشنامه» دریافت می¬کردند. دانشجویان صبح¬ها بصورت تئوری و بعد از ظهرها به صورت عملی آموزش می¬دیدند. دانشجویان طب، مانند دیگر طلبه¬ها در ربع¬رشیدی شبانه¬روزی بودند و کلیه مایحتاج آنها به نحو احسن تأمین    می¬شد. آنها «صابون بها» (پول نظافت) «حلوا بها» (پول تغذیه) و «جامه بها» (پول پوشاک) دریافت می¬کردند. جراحی، کحالی (چشم پزشکی)، مجیری (شکسته¬بندی) از تخصصهای رایج در دارالشفای ربع¬رشیدی بودند و پزشکان خارجی بسیاری از کشورهای مصر، شام ،چین و هند و ....... در دارالشفاء گرد آمده بودند.
همانند سایر مدارس عالی ربع¬رشیدی، در دارالشفا نیز دانشجویان زیادی از ممالک مختلف اسلامی به تحصیل مشغول بودند و دانشگاه کاملاً جنبه بین¬المللی داشته است.کتابخانه یا بیت¬الکتب ربع¬رشیدی دارای بیش از شصت هزار جلد کتاب خطی در زمینه¬های مختلف علمی و به زبانهای گوناگون بود و از بزرگترین کتابخانه¬های آن عصر به شمار می¬رفت.این دانشگاه معظم دارای انتشارات زیادی بوده است. ترجمه کتاب طبی «تنکسوق¬نامه» از زبان ختایی به فارسی توسط خواجه رشیدالدین و همکارانش را میتوان نمونه¬ای از انتشارات پزشکی ربع¬رشیدی ذکر نمود . کتاب «تنکسوق¬نامه»  نیز خوشبختانه حفظ شده و در یکی از موزه¬های معتبر ترکیه نگهداری می¬شود.این دانشگاه مدت 20 سال دایر بوده و بعد از آن به دلایل مختلف تاریخی تعطیل و از بین رفته است.با توجه به اهمیت و ویژگیهای منحصربفرد این مرکز علمی آموزشی و وقفی، تلاشهای ارزنده ای در جهت «احیای ربع¬رشیدی» برداشته شده است.
دارالفنون تبریز

«دارالفنون تبریز» اولین مدرسه آموزش عالی جدید در آذربایجان می¬باشد که در سال 1293 هـ ق در عهد ناصرالدین شاه قاجار در تبریز گشایش یافت. دارالفنون تبریز دومین مرکز آموزش عالی جدید ایران است که بعد از «دارالفنون تهران» تأسیس شده است. دارالفنون تهران یکی از گام¬های ارزنده زنده یاد میرزاتقی خان امیرکبیر در راستای برنامه¬های نوسازی وی در دوران صدارتش می¬باشد. فرستادن شاگرد به اروپا از زمان عباس میرزا شروع شد. امیرکبیر که0 در تبریز با این تحصیل کردگان فرنگ محشور و معاشر بود صلاح در آن دیده بود که از فرستادن محصل به اروپا خودداری و مدرسه¬ای به همان سبک و برنامه فرنگ با معلمین فرنگی در ایران ایجاد شود.
دارالفنون تبریز هر سال 70-50 نفر شاگرد می¬پذیرفت وتعدادی از آنها بطور رایگان و شبانه¬روزی تحصیل می¬کردند. این مدرسه عالی سهم ارزنده¬ای در تربیت نسلی از روشنفکران آذربایجان داشته، به طوریکه فارغ¬التحصیلان این مدرسه به شغل¬های مهمی در ادارات لشکری و کشوری برگزیده شده¬اند. دارالفنون تبریز یا مدرسه مظفری در طول حیات بیست ساله خود اطبای حاذقی تربیت کرد بطوریکه معروف¬ترین پزشکان شهر تبریز در صد سال قبل، همان اطبای فارغ¬التحصیل از این مدرسه بودند.
در این مدرسه فنون نظامی و طب تعلیم داده می¬شد.بنابراین از این مدرسه هم صاحب منصبان لشکری و هم پزشکان فارغ¬التحصیل می¬گردیدند. شاگردانی که در این مدرسه قبول می¬شدند می¬بایست معلومات مقدماتی و ابتدائی داشته باشند و مکاتب مخصوص را تمام کرده باشند.
مدرسین دارالفنون این دروس را تدریس می¬کردند:
طب، جغرافیا، ریاضی، پیاده نظام، توپخانه، خط، زبان فرانسه، انگلیسی، عربی، فارسی و قرائت قرآن.
دارالفنون تبریز در پانزدهم ربیع¬الثانی 1311 هـ ق در کنار فعالیت¬های آموزشی خود، موفق به انتشار نشریه¬ای (ماهنامه) به نام «ورقه» می¬گردد که ارگان این مدرسه عالی محسوب می¬شود.این نشریه به مدیریت ایرج میرزا شاعر نامدار تبریزی که معاونت مدرسه را بر عهده داشت منتشر میشد. ورقه را می¬توان نخستین نشریه دانشگاهی تبریز نامید.
دارالفنون تبریز از سال 1311 هـ ق (پس از تعطیلی کوتاه مدت) مجدداً گشایش یافته و بنابه امر «امیر نظام گروسی» پیشکار آذربایجان به «مدرسه مبارکه مظفریه» تغییر نام داده است.
در این ایام که ریاست این مدرسه عالی با میرزا محمد ندیم باشی بوده است کتابچه¬ای که متضمن نظامنامه و پروگرام درسهای دارالفنون می¬باشد انتشار یافته است. «مدرسه مظفریه» یا «دارالفنون تبریز» تا سال 1314 به حیات علمی آموزشی پربار خود ادامه داده است و صد افسوس که این مرکز نیز مثل مجتمع بزرگ ربع¬رشیدی بیش از 20 سال عمر نکرده است.
برخی از اشخاص نامی و دانشمند که از دارالفنون تبریز فارغ¬التحصیل شده¬اند عبارتند از:
- میرزا اسماعیل خان ممتازالدوله
- میرزا اسحق خان مفحتم الدوله
- میرزا نصرالله خان سیف الاطباء
- دکتر جلیل خان صبوری (ناصرالحکماء)
- میرزا جبارخان ارفع¬الحکماء
- حاج میرزا مسعود خان عدل الملک
- حاج میرزا مسعود طبیب
- اسماعیل خان نجم الاطباء
- ایرج میرزا شاعر نامدار

دانشگاه ملی آذربایجان
تأسیس دانشگاه ملی آذربایجان در تبریز از مصوبات مجلس حکومت ملی(حکومت دست نشانده دولت شوروی بسرکردگی پیشه وری کمونیست و رئیس سرسپرده فرقه تجزیه طلب دموکرات آذربایجان) برای تامین مطامع استعماری دولت کمونیستی شوروی بود. به موجب این مصوبه دانشگاه ملی در اول مهر ماه 1325 می¬بایستی شروع به کار کند. بدین منظور دو راه حل پیش¬بینی شد.
نخست اینکه ساختمان دانشسرای مقدماتی تبریز که ساختمانی مجهز و مناسب بود تخلیه و به دانشگاه تحویل شود. بنابراین به سرعت محلی برای انتقال دانشسرای مقدماتی پسران تهیه شد و ساختمان در اختیار دانشگاه قرار گرفت و برای پذیرش دانشجو در سال تحصیلی آینده آماده گردید.
دوم اینکه محلی مناسب برای دانشگاه در نظر گرفته شود و ساختمان و تجهیزات یک دانشگاه مدرن در آنجا پیاده شود.
دکتر جهانشاهلو(از سران غائله آفرین فرقه تجزیه طلب آذربایجان) به ریاست دانشگاه انتخاب شد و کمسیونی 7 نفره برای تدارک مقدمات افتتاح دانشگاه (در مهر سال 1325) و تعیین دروس و استاد و تنظیم امور تعیین گردیدند.
در تاریخ 22/3/25 مراسم کلنگ¬زنی و یا گذاشتن سنگ بنای ساختمان اصلی ابتدا در ساختمان دانشسرای مقدماتی برگزار شد و سپس مدعوین به محل اصلی دانشگاه رفتند و با قرار دادن یادبودنامه¬ای در بتون پی ستون اصلی کار ساختمانی آغاز گردید.
مبلغ 2 میلیون تومان برای ساختمان و هزینه اداری آن بودجه اختصاص یافت که نصف آن برای مرحله اول ساختمان بود و نصف دیگر برای تجهیزات و سایر هزینه¬های جاری. باید گفت که مبلغ دو میلیون تومان از کل بودجه سالیانه وزارت (خود ساخته)معارف آذربایجان بیشتر بود.
اسم¬نویسی برای سال تحصیلی جاری (اول مهر ماه 25) آغاز و از تاریخ 10 تیر ماه لغایت 15 مرداد 25 انجام گرفت. آنهایی که دیپلم ششم متوسطه داشتند، بدون کنکور و فارغ¬التحصیلان پنجم متوسطه و دانشسرای مقدماتی با گذراندن کنکور پذیرفته شدند. کنکور در شهریور ماه انجام گرفت و در موعد مقرر کلاس¬ها تشکیل یافت.
دانشگاه مرکب از دو دانشکده بود: 1) دانشکده پزشکی، مدت تحصیل 6 سال و تعداد پذیرش دانشجو 60 نفر. 2) دانشکده تربیت معلم شامل 4 رشته: زبان و ادبیات، تاریخ و جغرافیا، طبیعیات و شیمی، ریاضیات و فیزیک، دوره تحصیل در این دانشکده 3 سال بود و در هر رشته 30 دانشجو پذیرفته شد. قرار بود که در آینده دانشکده¬های کشاورزی و حقوق نیز دایر گردد.
استادان از پزشکان و دبیران باسابقه تبریز و مهندسین برگزیده شده بودند. تنها یک نفر استاد ریاضیات عالی بنام محمدوف از باکو استخدام شده بود.
اوقات درس دانشگاه از ساعت 2 تا 8 بعد از ظهر بود. به این ترتیب استادان شاغل و آن دسته از دانشجویان که شاغل بودند می¬توانستند به کار و درس خود برسند.

دانشگاه تبریز
پس از تحولات ایجاد شده در آذر ماه 1325 و قلع و قمع سران فتنه آفرین و تجزیه طلب فرقه منحله دموکرات آذربایجان و خارج شدن اداره امور استانهای آذری نشین کشور از دست دولت شوروی و ایادی و مزدوران داخلی آنها  و تعطیلی دانشگاه آذربایجان در دیماه 1325 هیأتی مرکب از آقایان دکتر اقبال، دکتر حبیبی (استاد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران)، دکتر خانبابابیانی (استاد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران) و دکتر شفق از تهران به تبریز اعزام شد تا پیرامون تأسیس (بازگشائی) دانشگاه تبریز مطالعه و نظر نهائی خود را اعلام دارد.
متعاقب نظر مساعد هیأت اعزامی و همچنین کمک و مساعدت نمایندگان استان آذربایجان در مجلس شورای ملی، وزارت فرهنگ بر آن شد که تصویب نامه¬ای در مورد تأسیس دانشگاه تبریز تهیه و به مجلس شورای ملی تقدیم نماید.
متأسفانه متقارن این احوال تغییراتی در هیأت دولت به عمل آمد و در نتیجه تصویب نامه دچار وقفه گردید.
در خلال این مدت اهالی فرهنگ دوست آذربایجان از پای ننشسته با استفاده از کلیه وسایل و امکانات موجود توجه دولت را بااهمیت و ضرورت تأسیس (مجدد) دانشگاه تبریز جلب نمودند.
در تاریخ 2 شهریور ماه 1326 بنا به پیشنهاد شماره 6527 وزارت فرهنگ تصویب نامه¬ای از هیأت وزیران گذشت که نظر به لزوم فوری دانشگاه تبریز از تاریخ این تصویبنامه تا دو ماه به وزیر فرهنگ اختیار داده می¬شود که برای دانشگاه تبریز رؤسا و معلمین بقراری که در این تصویب¬نامه مندرج است استخدام و بمنظور تأسیس آن دانشگاه طرح قانونی لازم تهیه و برای تصویب به مجلس شواری ملی تقدیم نماید.
در پیام دکتر اقبال نخست¬وزیر وقت بمناسبت سیزدهمین سال تأسیس دانشگاه تبریز آمده است:
... سیزده سال پیش در دیماه (1325) باتفاق هیأتی شهرها و روستاهای خطه پهناور آذربایجان را بازدید کردم ... دانشجویان دانشگاه ... فرقه حیران و نگران بودند نمی¬دانستند سرنوشت آنان چه خواهد بود. در چنین وصفی بامدادان روز شنبه چهاردهم دیماه 1325 در دفتر دانشسرای مقدماتی تبریز (محل آذربایجان اونیورسیته¬سی) جمع شدیم و در مورد سرنوشت دانشگاه را به بحث پرداختیم. راجع به انحلال یا ادامه این مؤسسه دلایل مخالف و موافق زیاد گفته شد. اینجانب اظهار داشت که ... باید بحث منفی را یکسو گذاشت و تنها در این باب به مباحثه پرداخت که چگونه می¬توان دانشگاه تبریز را زودتر و آسانتر و هر چه تمامتر برپاداشت ... و به سرگردانی این گروه جوانان امیدوار و بیگناه ... (دانشجویان جذب شده در سال 1325) پایان بخشید. سرانجام اعلامیه¬ای تنظیم شد ... متن اعلامیه بی کم و بیش چنین است: «روز شنبه چهاردهم دیماه 1325 کمسیونی با حضور آقای دکتر اقبال (وزیر بهداری) مرکب از آقایان دکتر حبیبی، دکتر کاسمی، دکتر بیانی، صادق¬نژاد (وزیر فرهنگ) و دکتر رضازاده شفق در تبریز انعقاد یافت و در اصل موضوع یعنی لزوم ادامه دانشگاه وحدت نظر حاصل شد.»  

مکانها و ساختمانهای مختلف دانشکده پزشکی
 دانشکده پزشکی از بدو تأسیس تاکنون در مکانهای مختلفی به شرح زیر استقرار یافته است.
1- ساختمان دانشسرای پسران (واقع در میدان دانشسرا)
2- محل استیجاری (واقع در اول خیابان طالقانی فعلی)                      
3- عمارت دانشکده پزشکی (اولین ساختمان بنا شده برای دانشگاه نوین در آذربایجان) واقع در محوطه دانشگاه تبریز
4- ساختمان جدید دانشکده پزشکی (واقع در جنب دانشگاه)

دانشگاه تبریز از بدو تأسیس در سال 1325 تاکنون در سه نوع حکومت متفاوت با سه عنوان: آذربایجان اونیورسیته¬سی، دانشگاه آذرآبادگان و دانشگاه تبریز فعالیت علمی داشته است.
تاریخچه دانشکده پزشکی با تاریخچه تأسیس دانشگاه تبریز یکی می¬باشد چون اولین دانشکده تأسیس شده در این دانشگاه دانشکده پزشکی می¬باشد.

رؤسای دانشگاه از بدو تأسیس تاکنون
اولین رئیس دانشگاه در زمان تأسیس اولیه دکتر جهانشاه جهانشاهلو بود که درس جامعه ¬شناسی تدریس می¬نمود. پس از افتتاح مجدد دانشگاه در سال 1326 ریاست دانشگاه را خان بابابیانی به عهده داشت. رؤسای این دانشگاه به ترتیب، عبارتند از آقایان:
1- دکتر جهانشاه جهانشاهلو
2- دکتر خان بابابیانی
3- دکتر منوچهر اقبال
4- دکتر سجادی(استاندار وقت آذربایجانشرقی «سرپرستی»)
5- دکتر محسن هشترودی
6- عزالممالک اردلان( استاندار وقت آذربایجانشرقی «سرپرست» )
7- دکتر محمد شفیع امین
8- دکتر عباسقلی گلشائیان ( بمدت کوتاهی استاندار وقت آذربایجانشرقی «سرپرست» )
9- دکتر غلامعلی بازرگان
10- دکتر هوشنگ منتصری
11- دکتر منوچهر تسلیمی
12- دکتر علی¬اکبر حسنعلی¬زاده
13- دکتر حبیب زاهدی
14- دکتر محمدعلی صفاری
15- دکتر محمدعلی فقیه
16- دکتر منوچهر مرتضوی
17- دکتر قباد فتحی
18- دکتر ابوالفتح ثقه¬الاسلامی
19- دکتر باروقی
20- دکتر حسین صادقی شجاع
بعد از تفکیک دانشگاه علوم پزشکی از دانشگاه تبریز
21- دکتر سیدکاظم مدائن
22- دکتر حسین صادقی شجاع
23- دکتر مسعود پزشکیان
24- دکتر محمد نوری
25- دکتر احمدرضا جودتی
26- دکتر احمدعلی خلیلی 27- دکترعلیرضایعقوبی

28 -دکترجوادزاده

29-دکترمحمدحسین صومی

 اولین سری اساتید دانشکده پزشکی دانشگاه تبریز (در دوره جدید):

هیأت وزیران مطابق تصویب نامه شماره 11624 مورخ 5/6/1326 به وزیر فرهنگ اختیار دادند که از اول شهریور ماه سال 1326 تا دو ماه معلمین دانشکده¬های پزشکی و ادبیات تبریز را انتخاب نمایند. پس از نشر آگهی در روزنامه اطلاعات متجاوز از هفتاد نفر در تهران و تبریز نام¬نویسی گردید. آقای دکتر مصطفی حبیبی اشخاص زیر را انتخاب و به آقای دکتر صدیق اعلم وزیر وقت پیشنهاد نمود پس از موافقت، ابلاغ آقایان زیر از اول آبانماه 1326 صادر گردید.
1- آقای دکتر محمدشفیع امین  (دکترا از دانشگاه تهران)
2- آقای دکتر جعفر ایزدی   (استاد دانشگاه تهران)
3- آقای دکتر کریم ممقانی   (دکترا از آلمان)
4- آقای دکتر حسنعلی¬زاده   (دکترا از دانشگاه تهران)
5- آقای دکتر ستار شمس¬نیا   (دکترا از دانشگاه تهران)
6- آقای دکتر جواد چادرشبچی  (دکترا از دانشگاه تهران)
7- آقای دکتر حمید برار   (دکترا از دانشگاه تهران)
8- آقای دکتر محسن علوی   (دکترا از دانشگاه تهران)
9- آقای مهندس علی اقبالی   (دکترا ازدانشگاه تهران)
10- آقای مهندس موسی ژام  (دکترا از دانشگاه فرانسه)
ضمناً آقای غفار بینش¬پور به سمت سردبیر و رئیس کتابخانه دانشکده پزشکی انتخاب شدند بنابراین دانشکده پزشکی با ده نفر مدرس فعالیت مجدد خود را آغاز نمود.

اولین جلسه درسی دانشکده پزشکی (در دوره جدید)

  پس از ثبت اسامی داوطلبان در روز هفتم آذر ماه 1326 آقای دکتر حبیبی(رئیس دانشکده پدازشگی ) اولین جلسه درسی را در آمفی تئاتر دانشسرای پسران تبریز افتتاح کردند. بدین ترتیب سالتحصیلی 27-1326 توسط معلمین فوق پایان یافت و 75 نفر دانشجو مشغول تحصیل شدند.

دومین سری اساتید دانشکده پزشکی
دو سال بعد از استخدام 10 نفر اساتید اولیه با روش متفاوتی شش نفر مدرس جدید جذب دانشکده پزشکی شدند. بطوریکه در سال تحصیلی 29-1328 پس از نشر آگهی از طرف اداره تعلیمات عالیه وزارت فرهنگ و کمسیون متشکل از وزارت فرهنگ و معاون دانشکده پزشکی تهران آقایان زیر بسمت دانشیار و دستیار انتخاب شدند.

دانشیاران:
آقای دکتر ابوالفتح ثقه¬الاسلامی
آقای دکتر علی¬اصغر حمید
آقای دکتر فرخ دادگر
دستیاران:
آقای دکتر نقی فائضی
آقای دکتر عبدالحمید گنجویان
آقای دکتر جعفر گنجه¬زاده

اساتید خارجی (اطریشی) دانشکده پزشکی 
در سال تحصیلی 29-1328
چهار نفر از پزشکان اطریشی به شرح زیر برای تدریس و سرپرستی بیمارستانهای دانشکده پزشکی استخدام و اعزام شدند.
1- پروفسور فریدریش پلاتنر،  پروفسور دولیسانس (رئیس دانشکده) و تدریس فیزیولوژی
2- دکتر آلفرد رولر، پزشک، سرپرست بخش امراض داخلی (اخیراً مستخدم شدند)
3- دکتر کارل (شارل) روملهارات، جراح سرپرست بخش جراحی
4- دکتر والتر فروهیش، پزشک، تدریس باکتریولوژی

رؤسای اولیه دانشکده پزشکی (در دوره جدید)
اولین رئیس دانشکده پزشکی آقای دکتر حبیبی بودند که پس از سالتحصیلی 27- 1326 فوت نمودند و معاون ایشان آقای دکتر محمد شفیع امین به کفالت منصوب شدند ایشان در تاریخ 11/5/28 از کفالت مستغفی و آقای دکتر کریم ممقانی بجای ایشان منصوب شدند.

مأموریت و همکاری دو نفر از اساتید دانشگاه تهران در تدریس دورس:
در سال تحصیلی 28-1327 دانشیار و معلمی برای سال دوم استخدام و انتخاب نگردید. فقط آقایان دکتر ناصرالدین بالشاد و دکتر محمدکار با مأموریت به تبریز آمده و دروس رویان شناسی و بافت¬شناسی را تدریس نمودند.

نشریه دانشکده پزشکی
در اولین شمارۀ نشریه دانشکده پزشکی آمده است: «در بهمن ماه 1338 نخستین شماره نشریه دانشکده پزشکی تبریز انتشار یافت. این نشریه هر سه ماه یکبار تحت نظر هیأت تحریریه منتخب از بین استادان دانشکده پزشکی و داروسازی تبریز متضمن مقالات پزشکی و علمی منتشر می¬شود. گذشته از دانشگاههای ایران به دانشگاههای بزرگ کشورهای خارجی نیز ارسال می¬گردد و بمنظور استفاده خارجیان خلاصه مقالات به زبانهای فرانسه و انگلیسی بچاپ می¬رسد».
اولین شماره نشریه دانشکده پزشکی در حقیقت اولین شماره نشریه داروسازی نیز محسوب می¬شود چرا که در این ایام (سال 1338) دانشکده پزشکی و داروسازی مشترک بود بنابراین نام کاملنشریه نیز نشریه دانشکده پزشکی و داروسازی بود.
در اولین شماره نشریه دانشکده پزشکی مقالاتی از آقایان دکتر محمد شفیع امین، دکتر عبدالحمید گنجویان، دکتر امین¬الاشرافی (دو مقاله) دکتر ارسطا، دکتر فرج¬اله دوراندیش، دکتر گنجه¬زاده و دو دانشجود به نامهای یدالله کمالی و طارقی به چشم می¬خورد.امتیاز این نشریه بنام آقای دکتر شفیع امین و مدیریت آن را آقای دکتر امین¬الاشرافی بعهده داشتند.

بیمارستانهای وابسته به دانشکده پزشکی در سال 1329
در گزارش مورخ 4/6/29 رئیس دفتر دانشگاه به استاندار آذربایجان آمده است «از شهریور 1328 بموجب قانونی که از مجلس شورای ملی گذشت بیمارستانهای بوعلی، نسوان، واگیردار، چشم پزشکی ضمیمۀ دانشکده پزشکی (تبریز) گردید. چون محل بیمارستان بوعلی برای بخش جراحی و بیماریهای داخلی کافی نبود محلی جهت بخش بیماریهای داخلی تهیه گردید. فعلاً بنام بیمارستان حبیبی شامل دو بخش (بیماریهای کودکان و گوش و حلق و بینی) دایر است».
مسئولین بیمارستانهای ششگانه وابسته به دانشکده پزشکی در سال1329 عبارت بودند از:
1- بیمارستان بوعلی (بخش جراحی) سرپرست پروفسور کارل روملهارات، مسئول دکتر حسین حکمت
2- بیمارستان رازی (بخش امراض داخلی) سرپرست دکتر آلفرد رولر، مسئول دکتر قاضی وکیلی
3- بیمارستان حبیبی الف (بخش کودکان) دکتر حسنعلی¬زاده
4- بیمارستان نسوان (زنان) دکتر افتخاری
5- بیمارستان واگیردار، دکتر محمدتقی پاک¬نیا
6- بیمارستان چشم پزشکی، دکتر جهانشاهی

تأسیس رشته مامائی و پزشکیاری در دانشکده پزشکی
«در جریان سالتحصیلی 28-1327 شواری دانشکده پزشکی لزوم تأسیس کلاسهای مامائی، پزشکیاری و داروسازی را تصویب نمود که در سال تحصیلی فوق¬الذکر خودشان تدریس کلاسها را عهده¬دار و برای سالهای آینده معلمین لازم انتخاب شوند با نتیجه کلاسهای مامائی و پزشکیاری در اسفند ماه 1327 تأسیس گردید». منبع (1)

تأسیس رشته داروسازی (در دانشکده پزشکی)
بر اساس تصمیم شورای دانشکده پزشکی (در سالتحصیلی 28-1327) و بدنبال تأسیس کلاسهای رشته مامائی و پزشکیاری، از سالتحصیلی 29-1328 کلاسهای داروسازی دایر و رشته داروسازی تأسیس گردید. و تابلوی «دانشکده پزشکی و داروسازی» بر سر دانشکده نصب گردید.